بار خدایا! صبح و شام مى کنم در حالى که عمل خویش را اندک مى شمارم و به گناه خویش معترفم و به خطاى خود اذعان دارم. از آنجا که در هواى نفس به اسراف گراییده ام، آفریده اى ذلیلم. عملم مرا به هلاکت افکند و هوسم مرا به تباهى کشانید و شهوات مرا محروم (از توفیق تو) کرده است.
اى مولاى من! از تو مسئلت دارم (با همان سوز و گداز) کسى که در نتیجه ى درازى آرزویش دستخوش هوس گردیده و تنش به علت تن پرورى غافل مانده و قلبش به سبب بسیارى نعمت بر او گرفتار شده و اندیشه اى ناچیز دارد
و مانند درخواست کسى که آرزو بر وى چیره شده و هوس او را در بلا و آزمایش افکنده و دنیا بر وى دست یازیده و مرگ بر وى سایه افکنده است، و مانند درخواست کسى که گناهان خود را بسیار یافته و به خطاى خود اذعان کرده!
و مانند درخواست آن کس که جز تواش پروردگارى و غیر از تو سرپرستى ندارد و کسى از خشم (و کیفر) تواش نمى رهاند و پناهى جز درگاه تو ندارد!
بار خدایا! از تو درخواست مى کنم که به حق واجبى که بر عهده ى همگان مقرر فرموده اى و تو را به «اسم اعظمت» که به پیامبر خود فرموده اى تا تو را بدان نام تسبیح (و نیایش) کند و به عظمت ذات بزرگوارت که نه فرسوده و نه دستخوش تغییر و فنا مى گردد، و درود بر محمد و خاندان وى، که مرا با عبادت خود از هر چیز بى نیاز فرمایى و با بیم خویش دلم را از دنیا سرد سازى و به کرامت و رحمت فراوان خود پاداشم بخشى!
خدایا! می دانی هر آنچه که در نهاد خسته ام می گذرد ، واقفی بر هر آنچه که آرزویش را دارم ، بر همه حوایج و خواسته هایم آگاهی ، به رحمت و مغفرتت ، به جلال و عظمتت ، در این شبی که به لیله الرغایب مشهور است ، خواسته ی خاص دل زخمی مرا برآورده ساز .
خدای مهربان ، بارها و بارها دستانم را سوی سفره ی بخشش تو دراز کرده ام و هیچ گاه یاد ندارم که خالی برگشته باشد، امشب نیز دستان تمنای مرا ببین و حاجتم را برآورده بگردان .
بحق محمد و ال محمد و صلی الله علی محمد و آل محمد...
